NIE DLA CZADU

BĄDŹ CZUJNY!!!

Rozpoczął się okres grzewczy, a wraz z nim wzrasta

zagrożenie zatrucia czadem!!!

OSTRZEGAMY!

Każdego roku z powodu zatrucia tlenkiem węgla, potocznie zwanego czadem, ginie

kilkadziesiąt osób. Bardzo często nie ma to związku z powstaniem pożaru, a wynika

jedynie z niewłaściwej eksploatacji budynku i znajdujących się w nich urządzeń i

instalacji grzewczych.

PRZYPOMINAMY!

Przepisy zobowiązują do czyszczenia kominów!

Zgodnie z § 30 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 21 kwietnia

2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych

i terenów (Dz. U. Nr 80 poz. 563), w obiektach, w których odbywa się proces spalania paliwa

stałego, ciekłego lub gazowego, usuwa się zanieczyszczenia z przewodów dymowych

i spalinowych:

· cztery razy w roku w domach opalanych paliwem stałym(np. węglem, drewnem),

· dwa razy w roku w domach opalanych paliwem ciekłym i gazowym,

· co najmniej raz w miesiącu, jeżeli przepisy miejscowe nie stanowią inaczej od

palenisk zakładów zbiorowego żywienia i usług gastronomicznych.

· co najmniej raz w roku usuwamy zanieczyszczenia z przewodów wentylacyjnych.

Z kolei art. 62 ust. 1 pkt. 1 c ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r.

Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) zobowiązuje właścicieli i zarządców bloków mieszkalnych

i domów jednorodzinnych do okresowej kontroli, co najmniej raz w roku stanu

technicznego instalacji gazowych oraz przewodów kominowych (dymowych, spalinowych

i wentylacyjnych).

RADZIMY!

Skąd się bierze czad i dlaczego jest tak niebezpieczny?

Tlenek węgla powstaje podczas procesu niepełnego spalania materiałów palnych, w tym

paliw, które występuje przy niedostatku tlenu w otaczającej atmosferze.

Niebezpieczeństwo zaczadzenia wynika z faktu, że tlenek węgla:

· jest gazem niewyczuwalnym zmysłami człowieka (bezwonny, bezbarwny i

pozbawiony smaku),

· blokuje dostęp tlenu do organizmu, poprzez zajmowanie jego miejsca w czerwonych

ciałkach krwi, powodując przy długotrwałym narażeniu (w większych dawkach)Co jest główną przyczyną zaczadzeń?

Głównym źródłem zatruć w budynkach mieszkalnych jest niesprawność przewodów

kominowych: wentylacyjnych, spalinowych i dymowych.

Wadliwe działanie wspomnianych przewodów może wynikać z:

· ich nieszczelności,

· braku konserwacji, w tym czyszczenia,

· wad konstrukcyjnych,

· niedostosowania istniejącego systemu wentylacji do standardów szczelności

stosowanych okien i drzwi, w związku z wymianą starych okien i drzwi na nowe.

Powyższe może prowadzić do niedrożności przewodów, braku ciągu, a nawet do

powstawania zjawiska ciągu wstecznego, polegającego na tym, że dym zamiast wydostawać

się przewodem kominowym na zewnątrz, cofa się z powrotem do pomieszczenia.

Co zrobić, aby uniknąć zaczadzenia?

W celu uniknięcia zaczadzenia należy:

· przeprowadzać kontrole techniczne, w tym sprawdzanie szczelności przewodów

kominowych, ich systematyczne czyszczenie oraz sprawdzanie występowania

dostatecznego ciągu powietrza,

· użytkować sprawne techniczne urządzenia, w których odbywa się proces spalania,

zgodnie z instrukcją producenta,

· stosować urządzenia posiadające stosowne dopuszczenia w zakresie wprowadzenia do

obrotu; w sytuacjach wątpliwych należy żądać okazania wystawionej przez

producenta lub importera urządzenia tzw. deklaracji zgodności, tj. dokumentu

zawierającego informacje o specyfikacji technicznej oraz przeznaczeniu i zakresie

stosowania danego urządzenia,

· nie zaklejać i nie zasłaniać w inny sposób kratek wentylacyjnych,

· w przypadku wymiany okien na nowe, sprawdzić poprawność działania wentylacji,

ponieważ nowe okna są najczęściej o wiele bardziej szczelne w stosunku do wcześniej

stosowanych w budynku i mogą pogarszać wentylację,

· systematycznie sprawdzać ciąg powietrza, np. poprzez przykładanie kartki papieru do

otworu bądź kratki wentylacyjnej; jeśli nic nie zakłóca wentylacji, kartka powinna

przywrzeć do wyżej wspomnianego otworu lub kratki,

· często wietrzyć pomieszczenie, w których odbywa się proces spalania (kuchnie,

łazienki wyposażone w termy gazowe), a najlepiej zapewnić, nawet niewielkie,

rozszczelnienie okien,

· nie bagatelizować objawów duszności, bólów i zawrotów głowy, nudności,

wymiotów, oszołomienia, osłabienia, przyspieszenia czynności serca i oddychania,

gdyż mogą być sygnałem, że ulegamy zatruciu czadem; w takiej sytuacji należy

natychmiast przewietrzyć pomieszczenie, w którym się znajdujemy i zasięgnąć porady

lekarskiej.

W trosce o własne bezpieczeństwo, warto rozważyć zamontowanie w domu czujek dymu

i gazu. Koszt zamontowania takich czujek jest niewspółmiernie niski do korzyści, jakie

daje zastosowanie tego typu urządzeń (łącznie z uratowaniem najwyższej wartości, jaką

jest nasze życie).Jak pomóc przy zatruciu tlenkiem węgla?

W przypadku zatrucia tlenkiem węgla należy:

· zapewnić dopływ świeżego czystego powietrza; w skrajnych przypadkach wybijając

szyby w oknie,

· wynieść osobę poszkodowaną w bezpieczne miejsce, jeśli nie stanowi to zagrożenia

dla zdrowia osoby ratującej; w przypadku istnienia takiego zagrożenia pozostawić

przeprowadzenie akcji służbom ratowniczym,

· wezwać służby ratownicze (pogotowie ratunkowe, PSP),

· jak najszybciej podać tlen,

· jeżeli osoba poszkodowana nie oddycha, ma zatrzymaną akcję serca, należy

natychmiast zastosować sztuczne oddychanie np. metodą usta - usta oraz masaż serca,

· nie wolno wpadać w panikę, kiedy znajdziemy dziecko lub dorosłego z objawami

zaburzenia świadomości w kuchni, łazience lub garażu; należy jak najszybciej

przystąpić do udzielania pierwszej pomocy.

PAMIĘTAJMY!

Od stosowania się do powyższych rad może zależeć nasze zdrowie i życie oraz

zdrowie i życie naszych bliskich. A wystarczy jedynie odrobina przezorności.

Opracowanie: Biuro Rozpoznawania Zagrożeń Komendy Głównej Państwowej Straży

Pożarnej

Tlenek węgla, CO, potocznie zwany czadem. W temperaturze pokojowej jest to

bezbarwny i bezwonny gaz. Ma silne własności toksyczne. Gromadzi się głównie pod

sufitem, ponieważ ma nieco mniejszą gęstość od powierza. Toksyczne działanie tlenku węgla

wynika z jego większego od tlenu (250-300 razy) powinowactwa do hemoglobiny zawartej

we krwi. Tworzy on połączenie zwane karboksyhemoglobiną, które jest trwalsze niż służąca

do transportu tlenu z płuc do tkanek oksyhemoglobina (połączenie tlenu z hemoglobiną).

Dochodzi, więc do niedotlenienia tkanek, co w wielu przypadkach prowadzi do śmierci.

Tlenek węgla trwale łączy się z ponad 80% hemoglobiny, co sprawia, że tylko niewielka ilość

hemoglobiny może połączyć się z tlenem. Ilość ta jest jednak niewystarczająca dla ludzkiego

organizmu. Nadmiar karboksyhemoglobiny powoduje niedotlenienie organizmu, a w

najgorszym przypadku nawet śmierć przez uduszenie. Wdychanie nawet niewielkiej ilości

tlenku węgla może spowodować zatrucie, silny ból głowy, wymioty, zapadnięcie w śpiączkę a

nawet zgon.